Թերևս շատ է խոսվել հեռուստատեսության բնագավառում առկա խնդիրների մասին: Սակայն ինքս երբեք չեմ անդրադարձել դրանց , քանի որ ինքս հեռուստադիտող չէի համարում ինձ: Օրեկան 2-3 րոպե հեռուստացույցի առաջ լինելը, դա հեռուստադիտող լինել չէ: Սակայն երեկ վերջապես իմ նոր տանը ունեցա հեռուստացույց, և որոշեցի "Հետ չմնալ" կյանքից: Մինչև կարգավորումներ տալը, որն ի դեպ մի ամբողջ օր տևեց, քանի որ անգամ հեռակառավարման վահանակն էի մոռացել բերել, ստիպված դիտում էի Հ1ը, ու մի քանի ժամվա ընթացում հասցրեցի զզվել սերիալներից ու գովազդներից:
Ոչինչ չփոխվեց անգամ, երբ արդեն հնարավորություն ունեցա դիտել ավելի քան մեկ տասնյակ հեռուստաալիքներ: Բոլոր տեղերում նույնն էր` գովազդ, որն ընդհատվում է անմիտ սերիալներով:
Երդ դեռ չկար այս հեռուստացույցը, մտածում էի, որ երբ ունենամ, ամբողջ օրը միացրած կթողնեմ, իսկ հիմա, չեմ էլ ուզում հիշել, որ տանը կա հեռուստացույց: Միևնույն է, այնտեղ ոչինչ չկա:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Facebook
0 Մեկնաբանություններ:
Post a Comment