Երկար, շատ երկար բացակայությունս բլոգում արդեն իմ ներսում էլ էր զգացնել տալիս, և ի վերջո որոշեցի ժամանակ տրամադրել և շարունակել գրառումներս:
Վերադարձիս հիմք հանդիսացավ նաև երեկվա միջադեպը, երբ «Եհովայի վկաները» հարձակվել էին քահանայի վրա: Ուզում էի որ դրանք գան, թակեն տանս դուռը և ես այդ ժամանակ գիտեի թե ինչ կանեի: Մի լավ բառ կա, որը այնքան էլ հարիր չէ բառապաշարիս, բայց շատ ճիշտ է մեկնաբանում իրենց պահվածքը` ՀԱԲՌԳԵԼ ԵՆ:
Զարմանում եմ, ինչքա՞ն պետք է հանդուրժենք այդ ճղճիմ քարոզիչներին, ինչքա՞ն դեռ պետք է թակեն մեր դռները: Եթե յուրաքանչյուրս մեկընդմիշտ գրողի ծոցն ուղարկի իրենց ու իրենց գրականությունը, ապա հաստատ մի օր կդադարեն այսքան շատ աճել, գոնե սեփական երեխաների հաշվին կավելացնեն իրենց քանակը: Իսկ այստեղ էլ մի ուրիշ խնդիր է առաջ գալիս` երեխաները: Նրանց ՊԱՐՏԱԴՐՎԱԾ դարձնում են եհովայի վկա, այսինքն խախտվում է երեխայի իրավունքները:
Ո՞վ է ի վերջո զբաղվելու այս խնդրով, թե այդ երեխաները մեղավոր են, որ իրենց ծնողները սխալ ուղու վրա են, որ իրենց ծնողները թքած ունեն սեփական երեխաների կարծիքի ու ցանկության վրա:
ՄՏԱԾԵՔ!!!!!!!!!!!!
May 15, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Facebook
1 Մեկնաբանություններ:
Չկան լավ ու վատ ազգեր, կան այդ ազգերի վատ ներկայացուցիչներ: Այնպես էլ չկան վատ կրոնական խմբավորումներ, եթե նրանց գաղափարախոսության հիմքում բարեսրտությունն ու բարոյականությունն է: Թեև վերոնշյալ խնդրին նման ագրեսիվ վերաբերմունքին դեմ եմ, հաշվի առնելով մեր երկրի ռազմական անվտանգության խնդիրը, պայմանավորված նրանց կողմից զինվորական ծառայությունից հրաժարվելով համաձայն եմ հեղինակի հետ:
Post a Comment