Երկրի ղեկավարը Արմավիրում է

Աշխատանքային այցով Արմավիրի մարզում գտնվող ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանն այսօր մասնակցեց Արմավիրի բժշկական կենտրոնի բացման հանդիասվոր արարողությունը: Արարողությունը մասնակցեցին նաև առողջապահության նախարարն ու պաշտոնական այլ անձինք: Կենտրոնի վերանորոգման աշխատաքները իրականացվել է Համաշխարհային բանկի "Առողջապահական համակարգի արդիականացում" վարկային ծրագրի շրջանակներում:

Կենտրոնը կազմված է առանձին մասնաշենքերում տեղակայված հիվանդանոցից և պոլիկլինիկայից: Իրականացվել է բժշկական հիմնական մասնաշենքի ամբողջական վերանորոգում` ընդհանուր առամամբ 3889 ք. մ մակերեսով: Ծրագրի շրջանակներում հիվանդանոցը հագեցվել է հիմնական բժշկական սարքավորումներով և կահույքով:

Read more...

Ով է տեր. ով` հնազանդ

Իմ շատ սիրելի ընկերներից մեկի վերջին երգերից:

Հունիսի 17-ին մեր շատ սիրելի Գրիգոր Հովհաննիսյանի ծննդյան 55 ամյակն էր, Մեծամորի մշակույթի տանը որոշեցինք մի լավ միջոցառում կազմակերպել, հրավիրել հին ու նոր բոլոր ընկերներին: Պաշտոնական մասով ներկա էին Արմավիրի մարզպետն ու Արմավիրի թեմի առաջնորդը: Հին ընկերներից ներկա էին Ռուբեն Բագրատունին, Վահագն Գրիգորյանը, Արման Սաֆարյանը, բազմաթիվ այլ մշակութային գործիչներ: Միջոցառման վերջում, մեր Ռուբոն երգեց իր հեղինակային այս երգը, որը և ուզում եմ ձեզ ներկայացնել, մինչև որ միջոցառման ֆոտոնկարները տեղադրեմ

Read more...

Երկար սպասված պահ

Բառերն ավելորդ են

Read more...

ԱՌԱՋԻՆ ԽԱՂԱԼԻՔ ԸՆԿԵՐԸ

Մանկական երազանքների աշխարհում հանդիպեցի իմ առաջին խաղալիքին: Մենք դեռ հեռվից նկատեցինք իրար և վազելով մոտեցանք, գրկախառնվեցինք: Կարոտել էինք միմյանց:

Մտովի տեղափոխվեցի տասնյակ տարիներ հետ, երբ ես և իմ արջուկը քնում էինք միասին: Միասին ճաշում էինք, խաղում, գնում մանկապարտեզ: Հիշում եմ մանկապարտեզում մի չարաճճի տղա կար, նա իմ արջուկի վրա ծիծաղում էր, և ոտքով հարվածում: Մի օր հերթական անգամ արջուկիս հարվածելուց հետո, ես չդիմացա և բռունցքներով հարձակվեցի նրա վրա: Դաստիարակչուհին դժվարությամբ մեզ բաժանեց: Իսկ ես այդ ամբողջ օրը արջուկիս գրկած ման եկա:

Արջուկս էլ էր հիշում այդ միջադեպը: Նա ասաց որ դա իր համար շատ կարևոր էր, երբ ինքը զգաց, որ չնայած որ խաղալիք է, միևնույն է իմ ամենալավ ընկերն է:

Իսկ ես հիշում եմ թե ինչպես էր մայրիկս  ինձ ասում. “Ընկերներին պետք է պաշտպանել ցանկացած դեպքում”:

Եվ այսօր, երբ մենք հրաշքով հանդիպեցինք այս կախարդական աշխարհում, ես հասկացա, որ տարիները երբեք չեն կարող մոռացության մատնել առաջին խաղալիքին ու առաջին ընկերոջը:

Read more...

ՈՉ ԵՆՔ ԱՍՈՒՄ ԴՈՐԻԱՆԻՆ

Սիրելիներս, ես բազմաթիվ անգամ եմ զրուցել իմ ծանոթների հետ այս հարցի շուրջ, և եկել եմ մի եզրահանգման, որ այսօր առավել քան երբևե պետք է պայքարել համասեռամոլների քարոզչության դեմ:
Խոսքս գնում է իրեն գրող հռչակած Դորիանի մասին: Մի երիտասարդ, որը ընդհամենը շարքային արվամոլ է, այսօր փորձում է մեզ բոլորիս քարոզել իր գաղափարները?
Երբ ես սկսեցի բողոքել ինձ արված անվայել առաջարկությունների դեմ, այնժամ Դորիան կոչեցյալ խղճուկը սկսեց ինձ սպառնալ: Ուստի ես կոչ եմ անում բոլոր նրանց, ում համար դեռ կարևոր են հայ ընտանիքի պատիվն ու մեր երեխաների ապագան, միանալ մեզ հետևյալ հասցեում:

http://www.facebook.com/group.php?gid=135038359845954#!/group.php?gid=135038359845954&v=wall

ՄԻԱՑԵՔ ՄԵԶ, ՁԵՐ ՁԱՅՆԸ ԲԱՐՁՐԱՑՐԵՔ ՀԱՆՈՒՆ ՄԵՐ ԸՆՏԱՆԻՔՆԵՐԻ, ՄԵՐ ԵՐԿՐԻ ՈՒ ՄԵՐ ԵՐԵԽԱՆԵՐԻ

Read more...

Պայքար (մաս II)

Ու ամեն առավոտ արթնանալով նա դուրս էր գալիս քաղաք, որպեսզի ուսումնասիրի մարդկանց, այն մարդկանց, ովքեր պիտի իրեն ընդունեին, ճանաչեին: Այն մարդկանց, ովքեր ապրում են իր իսկական տերերից զրկված այս քաղաքում:
Նա եկել էր քաղաքը փրկելու, փրկելու նրանցից, ովքեր բզկտում են քաղաքը, կորցնում իրենց դեմքը:
        Ամեն օր հեռուստատեսությամբ տեսնում էր մարդկանց, ովքեր իրենց իսկ ասելով պայքարում են քաղաքի համար, պայքարում են որ քաղաքը գտնի իր դեմքը, բայց չեն հասկանում, որ քաղաքի դեմքը հենց մարդիկ են: Իսկ մարդիկ հեռանում են: Հեռանում են լքելով քաղաքին ու քաղաքում վխտացող ամբոխին: Հեռանում են, քանի որ ամբոխը ապրում է արդեն ուրիշ կանոններով, ուրիշ կյանքով, որտեղ տեղ չունեն դեռևս գոյատևող հանճարները:
        Ամբոխին բայց պետք են հանճարներ: Հանճարներ, որոնք մտածում են այնպես ինչպես ամբոխն է պահանջում: Հանճարներ, որոնք իրենք չեն ղեկավարում ամբոխին:
        Քաղաքը լրիվ մենակ է մնում, կամաց-կամաց լքվում է:

Պայքարը թուլացնում է քաղաքին, ամեն վայրկյան թուլացնում է այն ուժը որ քաղաքը ստացել էր իր`  վաղուց արդեն հող դարձած սիրելիներից: 

.........Շարունակելի

Read more...

Պայքար

Բաց պատուհանից երևում էր քաղաքը: Քաղաքը ապրում էր իր կյանքով: Քաղաքը չէր նկատում նրան, քանի որ նա մեկն էր այն միլիոնավորներից, որոնք ամեն տարի փորձում էին նվաճել քաղաքը: Բայց մի տարբերություն կար նրա մեջ, նա այդ քաղաքի հարազատ զավակն էր: Քաղաքն էր տվել իր կյանքի ամենակարևոր վայրկյանները: Առաջին սեր, առաջին համբույր, առաջին գիշեր: Նա չէր բավարարվում դրանով: Նա ձգտում էր ավելիին: Բայց  քաղաքում նա համարվում էր մեկն այն միլիոնավորներից, ովքեր ձգտում էին հայտնի լինել, լինել քաղաքի ուշադրության կենտրոնում:

Նա ամեն օր պայքարում էր որպեսզի քաղաքը ճանաչի, ընդունի իրեն, բայց քաղաքը լուռ, անհողդողդ անցնում էր նրա կողքով: Չէ որ նա միլիոնավորներից մեկն է: Իսկ քաղաքը ուզում է գտնել իր ՄԻԱԿԻՆ, նրան` ով չի խառնվի ամբոխին: Նրան, ով անշահախնդրորեն կսիրի քաղաքն ու մարդկանց: Ով կլինի քաղաքի "ասպետը", հույս ը և հավատը: 

Ժամանակին շատերը կային, իսկ հիմա նրանք վաղուց քաղաքի տակ են: Նրանց ոսկորների վրա է կանգնուն մնում քաղաքը: Հիմա նորից հանճարներ են պետք այս քաղաքին: Իսկ մարդիկ, միլիոնավոր մարդիկ, անկուշտ գայլերի պես փորձում են խժռել քաղաքը: Իսկ քաղաքը չի հանձնվում: 

Պայքարը թուլացնում է քաղաքին, ամեն վայրկյան թուլացնում է այն ուժը որ քաղաքը ստացել էր իր`  վաղուց արդեն հող դարձած սիրելիներից: 

.........Շարունակելի

Read more...

Անսովորություն

Այսօրվանից ապրում եմ մենակ, Երևանի իմ առանձին տանը: Արդեն մի քանի ժամ է որ մենակ եմ, ճիշտն ասած իրերս դեռ ամբողղջությամբ չեն բերել, դրա համար էլ մնացել եմ առանց սուրճի: Քաղաք իջնելու հավես էլ չկար, միևնույն է այսօր քաղաքում նշում են երեխաների պաշտպանության օրը ու հաստատ կաշմար ա տիրում: Դրա փոխարեն որոշեցի նստել տանը և թափառել ինտերնետում: Ոչ մի հետաքրքիր բան չկա, ահավոր անկապ վիճակ է, անգամ ձևի համար մի հատ կինո չունեմ մոտս վոր դնեմ նաըեմ, ժամանակն անցնի, չնայած... սպասի հլա, կոմպիս մեջ մի հատ նյութ կա Դիսնեյի մուլտերի վնասակարության մասին: Արի կլինի նստեմ նայեմ, հետո կկիսվեմ Ձեր հետ:

Read more...

Մանուկների աշխարհում

Read more...